Verdunnen!

Ik vond dat zo'n grappige reactie van mijn lieve vriendin. Ik heb er even over na zitten denken en kom tot de conclusie dat ik in een hele verdunningsperiode zit haha.

Eten verdunnen
Drinken verdunnen
Mezelf verdunnen
en over een tijdje kleding verdunnen!

Dat verdunnen gaat al best goed moet ik zeggen.
Gisteravond heb ik na een dag van vla, olvarit fruit, soep en thee 's avonds twee eetlepels boerenkool gegeten. Weliswaar "verdund" en gepureerd maar ik moet zeggen. Het smaakte fantastisch en het was genoeg.

Ik ben al die vloeibare troep eigenlijk al zat, want behalve de soep is alles een beetje zoetig en ik ben meer van de hartige dingen.

Ik moet zeggen dat ik me na de boerenkool weer gewoon begon te voelen. Het was net of de energie terug kwam in mijn lijf. Ik voel me dan nu ook een stuk prettiger.

De wonden heb ik gisteren "aan de lucht" laten drogen en die zijn nu mooi droog.

Conclusie: Ik ben er blij mee!

Operatie

Nou de operatie is achter de rug en ik ben weer thuis

Vrijdag moest ik om 7.00 in het ziekenhuis zijn, Snel een operatieoutfit aan en om 7.05 was ik alweer onderweg naar de ok. Manlief was om 7.10 alweer op de terugweg naar huis.
Om 12.00 was ik terug op de zaal en na een suffige middag voelde ik me eigenlijk best wel goed.
Ik mocht alleen water drinken en ongezoete limonade.
De volgende ochtend voelde ik me ook goed en na een half plastic bekertje vla en een kopje thee ben ik heerlijk onder de douche gegaan.
De artsen kwamen langs en wilden mij toch nog de hele dag observeren.Als alles goed zou gaan mocht ik om 18,00 naar huis.

Tussen de middag een champignonnensoepje en een half bakje appelmoes gegeten en dat ging goed
's Avonds kreeg ik weer een plastic bekertje vla en een bakje appelmoes (zo groot als een danoontje).

Manlief kwam mij halen en om 18,35 was ik weer thuis.

De volgende dag heb ik me vermaakt met het bij elkaar zoeken van de  nodige vitamines.

Als ik water drink doe ik er supradyne in en ik heb een heerlijk kippe/groetesoepje gemaakt en met de staafmixer gepureerd. Van dochterlief kreeg ik in het ziekenhuis een heerlijk potje olvarit!!

Het lastigste en pijnlijkst vind ik nog de wonden. Ik heb een pleisterallergie en de chirurg had er een soort folie opgedaan. Dat ging eigenlijk heel goed. Op de afdeling hadden ze dat folie ook maar weer een andere kwaliteit denk ik. Ik had vanochtend dus weer brandblaren en heb besloten er dus maar niks meer op te doen. Eens kijken hoe dat gaat.

Zo leuk!

We hebben geboekt!!

Ik zal dit even toelichten. Al 10 jaar ben ik weg uit mijn vorige woonplaats. Al 10 jaar heb ik een heel leuk contact met twee "ex-collega's". Al die jaren zien we elkaar gemiddeld 4 keer en spreken we af in het "brugrestaurant". Dit restaurant ligt voor twee van ons op ongeveer de helft en de ander woont er ongeveer 10 minuten vandaan.

Op die avonden bespreken we van alles, we lachen,  gieren,  brullen, huilen , leven mee met elkaar.
Elke keer verbaast het me weer hoeveel gesprekstof we hebben en hoe gezellig het altijd is. De tijd valt elke keer weer weg als we elkaar zien.
Van "ex-collega's" is dus eigenlijk geen sprake meer. We zijn nu gewoon vriendinnen geworden.

Wij hebben vorig jaar een droomhuisje gekocht in Hongarije. Ik heb ze uitgenodigd om een keer met z'n drieën daar naar toe te gaan.
Ja en dat gaat nu echt gebeuren. Gisteravond kwam het sein dat we konden gaan boeken.
We gaan nu dus in juni met z'n drieën met het vliegtuig naar Hongarije. We hebben ook een vette fiat panda gehuurd.

Ik ben toch zo benieuwd hoe ze het zullen vinden!!! Ik denk dat het heel gezellig wordt. Ik kijk er naar uit!!!

Lang leve de voorpret!

Zo nu ga ik mijn spullen bij elkaar zoeken voor morgen! De grote operatiedag. Ik mag me al om 7.00 melden. Ik hoop dat het dan gauw gaat gebeuren, dan hoef ik ook niet zo lang te zenuwen!

Tot gauw!

Nog maar twee nachten!

De operatie komt nu wel heel dichtbij. Door alle drukt omtrent zoon en schoondochters nieuwe huis is het eigenlijk een beetje "vergeten" of naar de achtergrond verdrongen.

Elke dag kook ik eten voor ze zolang er nog geen keuken is. Gewapend met een krat met bestek en servies en de pannen in warme fleece dekens rijd ik naar hun nieuwe huis. Ze vinden het heerlijk om elke avond toch een warm prakkie te eten. Je grijpt ander zo gauw naar de dure afhaalservice.

Vandaag wordt de keuken geleverd en morgen wordt hij geplaatst. Dat komt dan precies mooi uit omdat ik vrijdag geopereerd wordt. Dan kunnen ze zich zelf weer uitleven in de keuken.

Manlief is bezig een toilet en badkamer te realiseren. Door de week is het niet zo heel erg om geen toilet te hebben want op de bouwplaats staan verschillende "dixies" waar ze gebruik van mogen maken.

In de weekeinden is het wat problematischer. Dan moeten ze toch even naar het tankstation en de bouwmarkt is ook een vaak bezochte plek.

We gaan aftellen tot vrijdag!

samenwerking

Nu ik het ziekenhuistraject zit worden mij constant dezelfde vragen gesteld.
Vandaag moest ik komen voor een pre- operatief gesprek.
Toen ze mij belden om de afspraak te maken vroeg ik wat er ging gebeuren en of dat niet telefonisch kon. Nee dat kon absoluut niet.

Het ging om kennismaken op de afdeling met de apotheker, de co-assistent , de afdelingsverpleegkundige en tenslotte de afdelingsarts.

Nu ben ik twee maanden geleden bij de chirurg geweest en die heeft ook weer een assistent die dezelfde vragen stelde als de chirurg.

Een week later voor een maagonderzoek werden mij weer dezelfde vragen gesteld. Een uur later voor een slaap- apneu test, weer dezelfde vragen. Op naar de afdeling anesthesie en ja hoor weer dezelfde vragen.

Vanmorgen kwam dus eerst de apotheker
Gebruik je medicijnen (logische vraag voor een apotheker) Nee
rook je : nee
drink je: nee
ben je ergens allergisch voor: Ja heel erg voor alle pleisters
Hoe lang ben je : 1.xx
Hoeveel weeg je: xxx (te zwaar!)

De co assistente nam daarbij nog mijn bloeddruk op en luisterde naar mijn longen en hart.
De afdelingsverpleegkundige ging ook weer mijn bloeddruk meten (vertrouwen ze elkaar niet of zo?)
en alles invoeren in een computer. Nu was dit de eerste keer voor haar. Het kostte dus nog wel enige moeite en tijd.
Toen wilde de afdelingsarts alles nog maar een keertje over doen en dat heb ik geweigerd.

Ik was het zo zat en vroeg aan ze waarom er niet beter werd samengewerkt. Als ze nu gelijk alles in een systeem zetten is dat toch voor iedereen zichtbaar. Nu lopen ze allemaal met losse papiertjes rond en moeten dat denk ik ooit ergens invoeren of opschrijven.

Maar ja je kan natuurlijk niet teveel zeuren want dat komt jezelf niet ten goede maar..
ik heb nu 8 keer gemeld dat ik vreselijk allergisch ben voor pleisters.
Wat denk je? Zal het net zoals de vorige keer zijn dat er gewoon pleisters gebruikt worden en ze aan mijn bed zeggen, " Oh dat wisten we niet dat had u even moeten doorgeven............".

Bloggen!

Het lijkt zo gemakkelijk als je nog geen blog hebt. Je leest bij je beste vriendin. Zij schrijft zo leuk en weet de onderwerpen zo mooi uit te diepen en/of met humor en ernst te beschrijven.
Je leest bij andere en denkt : Oh wat ziet dat blog er leuk uit en wat schrijft ze (meestal een zij heb ik het idee) leuk en wat een interessante onderwerpen komen er voorbij.

Er zijn dagen dat ik mezelf voorneem om maar een uurtje ergens te lezen en dan beschaamd op de klok kijk dat er zowat een halve dag voorbij is en ik eigenlijk nog zoveel dingen zou moeten doen.
Dan zitten er steeds onderwerpen in je hoofd en denk je zal ik ook?

Toen kochten wij een huisje in Hongarije en denk je...ja nu ga ik het doen nu heb ik een onderwerp waar ik altijd over kan schrijven maar alleen maar over 1 onderwerp schrijven waar je niet het hele jaar bent is toch moeilijk.

Nu heb ik dus toch de stoute schoenen aangetrokken en mijn koffiekr@nsje is een feit en nu blijkt dat het toch best moeilijk is om elke dag of in ieder geval een paar keer in de week iets te schrijven.Maar ik vind het erg leuk! Jongste zoon en manlief hebben ervoor gezorgd dat de door mij uitgezocht lay-out op het scherm kwam, want dat gaat me echt boven mijn pet.

Vandaag is er een eerste reactie geplaatst van een "onbekende" (nou ja niet helemaal onbekend want ik lees al een tijd bij haar en heb verschillende blogwisselingen van haar gevolgd).
Dat geeft je toch echt  inspiratie om verder te gaan.

En dat ga ik doen!

Belangrijke dag voor jongste zoon!

Zoals het gisteren een belangrijke dag was voor oudste zoon, was het vandaag een belangrijk dag voor jongste zoon.

Hij werkt voor een detacheringsbedrijf en moest gaan solliciteren bij een bekend sportmerk om daar aan de slag te gaan op de afdeling ICT. Hij was meer dan een half uur te vroeg want hij had goed rekening gehouden met de files! (ja mam, liever 30 minuten te vroeg dan 1 seconde te laat!) en en toen was er helemaal geen file. Na een prettig gesprek kwam hij weer naar huis.Vanmiddag gaan ze bellen.
's Middags kwam het verlossende belletje!
Hij mag gaan beginnen op 23 januari! Gefeliciteerd!!

Belangrijke dag voor oudste zoon en schoondochter!

Vandaag wordt het een belangrijke dag voor oudste zoon en schoondochter.
Er is vandaag een vooroplevering van hun huis. Dit betekent dat ze kunnen kijken of er nog iets niet goed is en of er nog technische gebreken zullen zijn. Voor deze gelegenheid gaan er "vakmensen" mee, zoals haar vader,manlief en een technische man van mijn werk die er goede kijk op heeft.  Ben benieuwd!

update: Alles is goed gegaan. Er was "slechts" anderhalf a-4tje met kleine gebreken die nog hersteld danwel aangebracht moeten worden.
Op naar 19 januari voor de definitieve oplevering.

Dan kan het klussen beginnen!!

We gaan naar Zandvoort al aan de zee!

Vandaag zijn we met de trein naar Zandvoort gegaan om even heerlijk uit te waaien.
Het was koud maar wel lekker.

Onze honden 
hadden het heel erg naar hun zin.

Bij thuiskomst lekker onder de douche  en toen was het lekker pitten in een dekentje!

Van maagbandje naar maagverkleining

In 2008 is er een maagbandje bij mij geplaatst maar de gehoopte kilo's gingen er niet af. Ik heb in die tijd wel goed leren kotsen. Iets te groot doorslikken, rijst of brood, het paste niet door het bandje.
Na een aantal keer bijspuiten,nog meer kotsen,  vocht eruit halen, toch blijven kotsen ben ik in oktober 2011 teruggegaan naar het ziekenhuis.Eigenlijk met het verzoek het ellendige ding eruit te halen.
Daar deed de chirurg mij een voorstel voor een vervolgtraject, dat is een maagverkleining!
Omdat ik altijd dacht hier nooit voor in aanmerking te komen (want bmi is 30) was de schok groot maar het geluk nog veel groter.
Ik heb besloten hiervoor te gaan. Ik moest een slaap-apneuonderzoek doen ( ik werd op een kastje aangesloten en moest hiermee slapen) en een maagonderzoek doen. De uitslagen waren goed en ik kreeg groen licht. Na nog een ernstig gesprek met de chirurg (weet je het zeker,denk er niet te licht over) werd ik op de wachtlijst geplaatst.
Ik doe dit echt niet zomaar. De overtollige kilo's hangen me erg de keel uit. Ik wil graag terug naar een gezond gewicht.
Je zou kunnen zeggen, met sporten en een dieet kom je er ook (kijk maar naar obese!)
Dat klopt helemaal maar je kan nooit meer met sporten stoppen en een blessure nekt je gelijk.Ik heb gewoon een grens van buiten af nodig en pak deze kans met beide handen aan.
Inmiddels ben ik wel weer begonnen met sporten want ik wil met een redelijk goede conditie de operatie ondergaan.
Ik ga dit dus weloverwogen aan. Ik weet dat het een hele zware operatie is. Ik zal heus nog vaak opstandig zijn waarom ik dit heb gedaan maar uiteindelijk hoop ik sterk uit de strijd komen met een gezond gewicht.

IK GA ERVOOR!!